O homeopatii
W ramach nowoczesnej nauki istnieje wielka potrzeba zrozumienia homeopatii i włączenia jej w ogólny system lecznictwa. Blokadę stanowią uprzedzenia osób, które bądź nigdy nie starały się poznać tej dziedziny medycyny , bądź rozpoczęły naukę, ale zniechęcił ich brak szybkich efektów terapeutycznych lub przestraszył ogrom wiedzy, którą trzeba przyswoić.
Istotną przeszkodą są również różne sposoby postrzegania choroby i metody leczenia. W medycynie klasycznej leczona jest zdiagnozowana i sklasyfikowana choroba lub konkretny narząd. Natomiast w homeopatii leczony jest chory pacjent, stanowiący jedność psychosomatyczną, bowiem choroba zawsze ma zasięg ogólny, nie miejscowy.
Medycyna klasyczna stosuje terapie, oparte o prawo przeciwieństwa naturze (leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe). Leki mające najczęściej naturę chemiczną, działają bezpośrednio na poziomie komórki, w jej wnętrzu: hamująco lub zastępująco i bardzo toksycznie.
Homeopatia działa w sposób podobny naturze, bodźcowo, a leki homeopatyczne nie oddziaływają chemicznie, lecz pobudzają samoistną, naturalną obronę organizmu do reakcji wobec choroby.
Surowce farmaceutyczne stosowane do wytwarzania leków homeopatycznych pochodzą ze światów: minerałów, roślin i zwierząt. Choć początkowo często są bardzo silnymi toksynami, to ze względu na stosowanie wysokich rozcieńczeń stają się całkowicie nietoksyczne – bezpieczne.